لیلا حاتمی زاده ۹ مهر ۱۳۵۱ در تهران بازیگر سینما و تلویزیون ایران است. وی فرزند علی حاتمی و همسر علی مصفا می‌باشد.
لیلا حاتمی با کسب چندین جایزه از جشنواره‌های داخلی و خارجی یکی از موفق‌ترین بازیگران ایرانی از لحاظ تعداد جوایز دریافتی می‌باشد.
زندگی شخصی دختر سینمای ایران
لیلا حاتمی در نهم مهر ۱۳۵۱ به دنیا آمد. پدرش علی حاتمی، کارگردان سرشناس سینمای ایران، و مادرش زری خوشکام، هنرپیشه سینما، بود. او در رشته ریاضی فیزیک در تهران دیپلم گرفت. برای ادامه تحصیل به لوزان سوئیس رفت. در دانشگاه پلی تکنیک تهران (دانشگاه صنعتی امیرکبیر) در رشته مهندسی برق شروع به تحصیل کرد. تحصیل در این رشته را پس از دو سال نیمه‌کاره رها کرد و به دانشگاه لوزان، سوئیس رفت و آنجا ادبیات فرانسه خواند. به علت بیماری پدرش در ۱۳۷۵ تحصیل را نیمه‌کاره رها کرد و به ایران بازگشت. در سال ۱۳۷۷ با علی مصفا ازدواج کرد. از آن پس در تهران زندگی می‌کند. وی دارای دو فرزند به نام‌های مانی و عسل است. لیلا حاتمی همچنین به پنج زبان انگلیسی و فرانسه و فارسی و آلمانی و ایتالیایی صحبت می‌کند.
روزی که لیلا حاتمی وارد عالم سینما شد، خیلی‌ها این حضور او و نقش‌آفرینی در فیلم‌ها را مدیون نام
و آوازه پدرش می‌دانستند و معتقد بودند لیلا در سینما دوامی نخواهد داشت، اما برخلاف پیش‌بینی تمام آن آدم‌ها، لیلا ماند.لیلا در عالم سینمای ایران ماند، به‌عنوان بازیگری توانمند شناخته شد تا هم یاد پدرش را زنده نگه دارد و حتی فراتر از آن مایه افتخار ایران در عرصه سینمای جهان باشد.
کارنامه کاری لیلا حاتمی
اولین حضورش در سینما در نقش کودکی کمال‌الملک (در فیلم «کمال الملک» به کارگردانی پدرش علی حاتمی) بود. در سال ۱۳۷۰ در فیلم دلشدگان که آن هم ساخته پدرش علی حاتمی بود ایفای نقش کرد. پس از آن در ۱۳۷۵ برای اولین بار در یک کار سینمایی در فیلمی که کارگردانش پدرش نبود (فیلم لیلا از داریوش مهرجویی) نقش یک زن نازا را ایفا کرد و برای آن دیپلم افتخار جشنواره فیلم فجر را گرفت. فیلم موفق دیگر او آب و آتش بود که در آن نقش یک زن روسپی (مریم) را به خوبی اجرا کرد. آب و آتش فیلمی به کارگردانی و نویسندگی فریدون جیرانی که در سال ۱۳۷۹ ساخته‌شده است.
حاتمی در تمرینات تئاتر «منهای دو» داوود رشیدی بسیار خوش درخشید اما به دلیل بیماری مجبور به خارج شدن از تیم شد.
سریال فاخر کیف انگلیسی
کیف انگلیسی سریالی ساخته سید ضیاءالدین دری است که در سال ۱۳۷۸ ساخته شد. این سریال روایتگر تحول مرد روشنفکری با بازی علی مصفا است که در ابتدا در صف مخالفان نفوذ انگلیس‌ها در سیاست ایران است که بعد از مواجه با سختی‌های راه مقاومت و آشنایی با دختر یکی از رجال سیاسی ایران با بازی لیلا حاتمی درنهایت خود وارد مجلس انگلیسی‌ها می‌شود. حاتمی در این فیلم تا حد زیادی از کاراکتر مظلوم و معصوم لیلا خارج می‌شود و در نقش دختری مدرن در دنیای سنتی که توانایی عوض کردن باورهای یک مرد را دارد به‌خوبی ظاهر می‌شود. حاتمی در کل کارنامه پربار بازیگری‌اش در دو سریال بیشتر ظاهرنشده است. بعد از کیف انگلیسی، حدود ده سال بعد وی در سریال «پریدخت» ساخته سامان مقدم ظاهر می‌شود که خیلی‌ها انتظار داشتند موفقیت کیف انگلیسی را تکرار کند که این‌طور نشد.
تجربه طنز با «بی پولی»
در میان تجربه‌های اخیر حاتمی بی‌پولی یکی از متفاوت‌ترین و شاید بهترینشان باشد بی‌پولی دومین اثر حمیدنعمت‌الله در مقام کارگردان بعد از«بوتیک» بود که خیلی‌ها انتظار اکرانش را می‌کشیدند. روایت فیلم همان چیزی است که از نامش برمی‌آید؛ بی‌پولی. حاتمی در این فیلم در نقش زنی ظاهر می‌شود که در ابتدا چنان شیفته شوهرش است که بی‌هیچ استدلالی هرچه او می‌گوید را می‌پذیرد و در میانه‌های فیلم که بی‌پولی چشمانش را بازکرده است، عنان زندگی را به دست می‌گیرد و با اقدام به‌موقع درنهایت خودش و زندگی‌اش را نجات می‌دهد. حاتمی در این موقعیت طنز بسیار موفق ظاهرشده است و تحول این شخصیت را آن‌قدر هنرمندانه به تصویر کشیده که سیمرغ بلورین بهترین بازیگر زن جشنواره بیست و هفتم را به دست می‌آورد.
حاتمی اخیراً در فیلم «سر به مهر» نیز نقش متفاوتی را ایفا کرد که مایه‌های طنزآلود داشت و به خوبی از عهده این کار برآمد.
لیلا حاتمی در بین برترین بازیگران زن قرن
منتقدان وب‌سایت سینمایی «ایندی وایر»، فهرست بهترین بازی‌های زنان بازیگر سینمای جهان در قرن 21 را منتشر کردند. در این فهرست، بازی لیلا حاتمی در فیلم «جدایی نادر از سیمین» نیز به چشم می‌خورد. ایندی وایر لیلا حاتمی را برای بازی در فیلم «جدایی نادر از سیمین» سزاوار دریافت جایزه اسکار می‌داند.
«جدایی» اثر اصغر فرهادی محصول سال ۱۳۸۹ و برنده بهترین فیلم خارجی زبان اسکار و مجموعه‌ای از جوایز داخلی و خارجی دیگر، شناخته‌شده‌ترین اثر فرهادی است. حاتمی در این فیلم مادری را به تصویر می‌کشد که زندگی ناپایدارش در شرف فروپاشی است. او هم برای بازی در نقش سیمین در این فیلم به‌اندازه کافی ستوده شده است. خیل جوایز بین‌المللی و داخلی ازجمله نامزدی سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن از جشنواره فجر خود گویای مهارت حاتمی در به تصویر کشیدن این نقش است.
اعتماد به کارگردان‌های تازه‌کار
لیلا حاتمی اکثراً در فیلم‌هایی بازی کرده که کارگردان‌های باتجربه سینما پشت دوربین قرار داشتند و جوایز متعددی را هم از آن خود کرده است. اما این مسئله باعث نشده است که او به کارگردان‌های فیلم اولی نه بگوید و جالب است بدانید که همه‌ی این فیلم‌ها، فیلم‌های موفقی از آب درآمده‌اند.
بازیگر فیلم لیلا در فیلم «در دنیای تو ساعت چند است» تجربه خوبی را با صفی یزدانیان کارگردان فیلم اولی گذراند. حاتمی در این فیلم در نقش گیله گل، دختری که جز خاطرات از گذشته چیزی برایش باقی نمانده، کلافگی‌اش در مقابله با فرهاد که به خاطرش نمی‌آورد، غریبی‌اش در شهری که روزگاری دوستش می‌داشته و تنهایی‌اش در خانهای که بهترین خاطراتش در آن رقم خورده است را بسیار خوب ایفا کرده است.
حاتمی همچنین در فیلم «من» فیلم اول سهیل بیرقی حضور دارد. یکی از بهترین بازی‌های حاتمی، شخصیت آذر در این فیلم است. حاتمی در این فیلم آن‌قدر از بنیان‌های کاراکترهای قبلی‌اش دور شده و آن‌چنان در قالب نقش آذر فرورفته است که بازشناسی‌اش دشوار به نظر می‌رسد. آذر زنی کارچاق‌کن است که در یک دنیای مردانه، به‌تنهایی مبارزه می‌کند و بی‌توجه به خطرات و هشدار اطرافیانش کارش را پیش می‌برد.
حاتمی بسیار هنرمندانه، نترس بودن، بی‌قیدی و خشم این زن را به تصویر کشیده است. آذر یکی باورپذیرترین متفاوت‌ترین شخصیت‌هایی است که حاتمی در سینمای ایران ایفا کرده است. نامزدی سیمرغ بلورین بهترین بازیگر زن، کمترین پاداشی است که می‌توان به چنین هنرنمایی حرفه‌ای تقدیم کرد. «من» فیلمی خاص و البته بسیار موفق در ابعاد کارگردانی است که شاید اگر حاتمی در نقش اصلی آن ظاهر نمی‌شد انقدر دیده نمی‌شد.
لیلا بدون نقاب در «چیزهایی هست که نمی‌دانی»
لیلا حاتمی در فیلم «چیزهایی هست که نمی‌دانی» اولین و تنها تجربه کارگردانی فردین صاحب‌الزمانی گویی برای اولین بار در نقش خودش ظاهر می‌شود. او نقابی که همیشه بر چهره داشته را کمی پس می‌زند و زندگی و شعف درونی‌اش را آشکار می‌کند. سکانسی که در پایان فیلم بر صندلی عقب ماشین علی نشسته و با شیطنت به او می‌گوید که دو مسیر در پیش دارند، نگاه شاد و سرخوشانه‌اش از آیینه جلوی ماشین که علی نظاره‌گر آن است، کاراکترش (خانم دکتر که تا پایان فیلم هم نامش را نمی‌فهمیم) این فیلم را به یکی از خاطره‌انگیزترین شخصیت‌هایی که حاتمی تاکنون آفریده تبدیل کرده است.
چشمان نافذ
کیوان کثیریان، یکی از منتقدان صاحب نام سینما می‌گوید: یکی از ویژگی‌های لیلا حاتمی نگاه نافذ اوست، نگاه نافذ و پر حس و حال به خانم حاتمی کمک کرده تا بازی‌های در سکوتش جزء ویژگی‌های محرز او به‌شمار آید. چون بازیگری در سکوت سخت و حس‌برانگیز است و فکر می‌کنم او برای به دست آوردن این خصوصیت زحمت زیادی کشیده به دلیل اینکه تنها بخشی از این «آن» نگاه می‌تواند خدادادی باشد و بخش دیگرش اکتسابی است که برای به دست آوردنش باید زحمت کشید و خانم حاتمی امروز جزو معدود افرادی است که این «آن» را در چهره‌اش دارد. اوج این معصومیت، سادگی و ویژگی فیزیکی را می‌توانید در فیلم «لیلا» ببینید که بعدها به پختگی بیشتری هم می‌رسد.»
تیپ کلاسیک و شخصیت ثابت قدم
قضاوت سختی نیست که بگوییم تیپ لباس پوشیدن لیلا حاتمی کلاسیک است. او با لباس‌هایی که این
روزها مد است یا فرداها در بازار باب می‌شود، کاری ندارد؛ همان سبک و سیاقی همیشگی‌اش را برای انتخاب لباس دارد که به مدل‌های کلاسیک نزدیک است. حاتمی با شلوار جین آبی، مانتوی سبک، بلند و رها، شالی آزاد و کیف چرم در اغلب برنامه‌های سینمایی حاضر می‌شود. ستی که حالا بعد از سال‌ها، به عنوان امضا و سبک او شناخته می‌شود.
افرادی که سلیقه کلاسیک در لباس پوشیدن دارند، افراد ثابت‌قدمی هستند که در هر مسیری وارد می‌شوند، پایداری و استقامت ویژه‌ای از خود نشان می‌دهند.آدم‌هایی که آن روزها پیش‌بینی کرده بودند، حضور لیلا حاتمی در سینما دوامی نخواهد داشت، این بخش شخصیت لیلا را کشف نکرده بودند و نمی‌دانستند لیلا پرانرژی در مسیری که انتخاب کرده، گام برمی‌دارد.
دریافت نشان هنر و ادب فرانسه
در سال ۱۳۹۱ سفارت فرانسه طی بیانه‌ای اعلام کرد نشان ادب و هنر درجه شوالیه توسط وزیر فرهنگ و ارتباطات این کشور به لیلا حاتمی اعطا شده است. در قسمتی دیگر از این بیانه آمده: «این نشان به خاطر خلاقیت هنری یا ادبی و یا به خاطر مشارکت در تلالوی هنر و ادب، در فرانسه و در جهان به هنرمندان اعطا می‌شود.»
