زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه

والک

والک \ vālak \ ، گیاهی پیازدار و خودرو که در جنگلها، نواحی مرطوب دشتها و در کوهستانها می‌روید و کاربرد خوراکی و درمانی دارد. 
والک در بلندیهای 000‘2 تا 500‘2متری دامنه‌های کوهستانی البرز به صورت خودرو می‌روید. این گیاه در منابع طب گیاهی به نامهای سیر خرس و سیر کوهی و نامهای عربی کراث برّی، کراث الدب و کراث الثوم نیز شناخته می‌شود. 
پیاز والک دارای 3 برجستگی مشخص است و دو برگ بیضی‌شکل نوک تیز دارد که به دم‌برگ درازی می‌پیوندد. پیش از رویش برگهای این گیاه، گلهای آن می‌شکفد و بوی سیر را به اطراف می‌پراکند. دانۀ والک کوچک و گرد است (خوش‌بین، 3 / 316؛ میرحیدر، 1 / 131؛ زرگری، 4 / 627- 628). از نظر ترکیبات شیمیایی، والک دارای آلیلینز، آلیلالین، آلیسین و آلیل متیل دایسولفاید است. 
این گیاه در طب سنتی، دارای طبیعتی گرم و خشک شناخته می‌شود و از آن برای مصارف خوراکی و دارویی استفاده می‌کنند (خوش‌بین، همانجا؛ میرحیدر، 1 / 132؛ زرگری، 4 / 628). والک خون را تصفیه، و به برطرف شدن آسم کمک می‌کند؛ کاهش دهندۀ کلسترول خون، میکرب‌کش و ضدباکتری است؛ اسپاسمهای عضلانی را برطرف، و کیسۀ صفرا را تمیز می‌کند؛ عرق‌آور و مدر است (خوش‌بین، 3 / 317؛ میرحیدر، 1 / 131؛ زرگری، همانجا). 
والک عروق را باز می‌کند و موجب کاهش فشار خون و همچنین تقویت دستگاه گوارش می‌شود؛ مسهل و اشتهاآور است و برای درمان سینه‌پهلو از آن استفاده می‌شود (همانجاها). از آب این گیاه برای کم کردن وزن، تسکین دردهای آرتروز و نیز درمان کهیر و دانه‌های قرمز پوستی استفاده می‌شود. وجود والک در مکانهای بسته موجب دور شدن حشرات می‌شود. همچنین استفادۀ پیوسته از این گیاه سبب کاهش سرعت سفیدشدن مو می‌گردد (خوش‌بین، 3 / 317- 318؛ میرحیدر، همانجا). 

مآخذ

 خوش‌بین، سهراب، گیاهان معجزه‌گر، معرفی 250 گیاه دارویی، تهران، 1389 ش؛ زرگری، علی، گیاهان دارویی، تهران، 1369 ش؛ میرحیدر، حسین، معارف گیاهی، تهران، 1374 ش. 

آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.