جعفرآباد

جعفرآباد \ jaʾfar-ābād\ ، سابقاً روستا و امروزه محله‌ای واقع در شمال تجریش. 
روستای جعفرآباد در دورۀ قاجار به‌سبب وجود باغها و عمارتهایی همانند باغ و قصر ملک‌التجار، باغ معاون‌الملک (قوام‌الدوله)، باغ و عمارت فیروز میرزا نصرت‌الدوله، و باغ آقارجب که محل سفارت تابستانی آمریکا بوده، از تفرجگاهها و منطقه‌های ییلاقی شمال تهران به شمار می‌رفته است (اعتمادالسلطنه، روزنامه ... ، 1152؛ چاپارباشی، 552-553؛ بنجامین، 120-122؛ بامداد، 3/ 456). 
اهالی روستای جعفرآباد بیشتر به کشاورزی و باغداری می‌پرداختند. غلات، پنبه، بنشن و انواع میوه از محصولات کشاورزی جعفرآباد بوده، و باغهای آن از طریق دو رود دربند و گلاب‌دره آبیاری می‌شده است (کریمان، 1/ 503؛ محمودیان، 33؛ فرهنگ ... ، 1/ 51). 
جمعیت روستای جعفرآباد در 1328 ش، 50 تن ذکر شده است (همانجا). این روستا در دهۀ 1340 ش، به‌‌سبب رشد و گسترش شهر تهران، به این کلان‌شهر ضمیمه شد و امروزه، یکی از محله‌های این شهر به شمار می‌آید. محلۀ جعفرآباد از شمال به سعدآباد، از جنوب به حدفاصل سر پل تجریش و میدان قدس، از باختر به خیابان ملکی، و از خاور به خیابان دربند محدود است (محمودیان، همانجا). 

مآخذ

اعتمادالسلطنه، محمدحسن، روزنامۀ خاطرات، به کوشش ایرج افشار، تهران، 1345 ش؛ بامداد، مهدی، شرح حال رجال ایران، تهران، 1347 ش؛ چاپارباشی، علی‌اکبر، «جغرافیای شمیران»، یغما، تهران، 1345 ش، س 19، شم‍ 10؛ فرهنگ جغرافیایی ایران (آبادیها)، استان مرکزی، دایرۀ جغرافیایی ستاد ارتش، تهران، 1328 ش؛ کریمان، حسین، قصران ( کوهسران)، تهران، 1356 ش؛ محمودیان، علی‌اکبر و دیگران، اطلس شهرستان شمیران، تهران، 1381 ش؛ نیز: