بنیامین

بِنْیامین، یكی از فرزندان یعقوب (ع) ونیای یكی از اسباط دوازده‌گانۀ بنی اسرائیل. در قرآن كریم به نام او اشاره نشده، ولی در بسط داستان در روایات اسلامی، از او همواره با نام یاد شده است. بنیامین برادر تنی یوسف (ع) بود و ازهمین‌رو در قرآن كریم، به‌عنوان «برادر او» یاد شده است (یوسف / 12 / 76، 77، جم‍‌ ). از اشارات قرآنی برمی‌آید كه یعقوب (ع)، در پی فقدان یوسف (ع)، بیش از پسران دیگر به بنیامین دلبستگی یافت (برای نمونه، نک‍ : همان / 12 / 78) و در سفرهای فرزندان خود به مصر، بنیامین را همراه آنان نمی‌ساخت (همان / 12 / 59). 
در بسط داستان یوسف (ع) در قرآن كریم، یوسف (ع) برادران را كه او را نشناخته بودند، ملزم ساخت كه در سفر بعد، بنیامین را با خود همراه سازند (همان / 12 / 59-60). به هنگام ورود و بازگشت برادران به درگاه یوسف (ع)، او نسبت خود را به این برادر (بنیامین) آگاهانید (همان / 12 / 69) و برای نگاه داشتن او نزد خویش تدبیری‌ اندیشید و او را در ظاهر به عنوان گروگان در مصر نگاه داشت و این انگیزه‌ای شد تا یعقوب (ع) و خاندانش به مصر مهاجرت كنند (همان / 12 / 70 بب‍ ). 
بنیامین و سبط او در تاریخ یهود نقش مهمی ‌ایفا كرده‌اند و از همین روست كه در بخشهای متقدم عهد عتیق، چون سفرهای پیدایش، اعداد، تثنیه، یوشع و داوران از احوال او و سبطش سخن رفته، و در دو كتاب تواریخ ایام نیز بدو پرداخته شده است (برای آگاهی بیشتر، نک‍ : ه‍ د، اسباط، بنی اسرائیل، یعقوب، یوسف). 

بخش فقه، علوم قرآنی و حدیث.