اژیه

اِژْیه [ežye(a)]، شهـری در شهـرسـتـان اصفهـان (اسـتـان اصفهان). این شهر با 498‘1 متر ارتفاع و با موقعیتی دشتی، در °52 و ´23 طول و °32 و ´27 عرض جغرافیایی و 100 کیلومتری جنوب شرقی شهر اصفهان واقع است. آب و هوای این شهر خشک معتدل است. زاینده رود از شمال این شهر می‌گذرد (نشریه ..، 10؛ فرهنگ جغرافیایی ایران، 10/ 12؛ فرهنگ جغرافیایی آبادیها...، 71/ 12). 
جمعیت اژیه در سرشماری 1375ش، 212‘ 3 نفر(761 خانوار) بود (سرشماری....، 14). فعالیت عمدۀ ساکنان کشاورزی است؛ همچنین فرش‌بافی با طرح نائینی رواج دارد. ساکنان شهر مسلمان و شیعـی مذهب‌اند و بـه زبان فارسی سخن می‌گـویند ( فرهنگ جغرافیایی آبادیها، همانجا). این شهر دارای مسجدی قدیمی است ( فرهنگ جغرافیایی ایران، همانجا). پلی آجری به نام اژیه بر روی زاینده‌رود، از آثار قدیمی این شهر است (همانجا). 

مآخذ

سرشماری عمومی نفوس و مسکن (1375ش)، شناسنامۀ آبادیهای کشور، استان اصفهان، شهرستان اصفهان، مرکز آمار ایران، تهران، 1376ش؛ فرهنگ جغرافیایی آبادیهای کشور، ادارۀ جغرافیایی ارتش، تهران، 1367ش؛ فرهنگ جغرافیایی ایران، سازمان جغرافیایی کشور، تهران 1335ش؛ نشریۀ عناصر تقسیماتی به همراه مراکز، معاونت سیاسی وزارت کشور، تهران، 1381ش. 

احمد آرین‌نیا