اسکای

اِسکای \ [e]skāy\ ، بزرگ‌ترین و شمالی‌ترین جزیره از جزایر هِـبریدیز درونی‌(داخلی) در اسکاتلند. 
اسکای نزدیک‌ترین این جزایر به سرزمین اصلی اسکاتلند است، تا آنجا که پلِ اسکای، که تنها چندصد متر طول دارد، آن را به سرزمین اصلی پیوسته است. ایـن جزیره بـا حدود 680‘1 کمـ2 وسعت و 70 کمـ طول، دارای کرانه‌هایی چنان بریده‌بریده است که هیچ بخشی از جزیـره بیش از 8 کم‍ از دریا فاصله ندارد. اسکای جزیره‌ای کوهستانی، و بلندترین نقطۀ آن، بلندیهای کولین است که ارتفاع آن به بیش از 000‘1 متر می‌رسد. پورتری مرکز اداری و پرجمعیت‌ترین سکونتگاه این جزیره است.
پوشش گیاهی غالب در اسکای بوته‌زار است و کشاورزی و پرورش گاو و گوسفند نیز در آنجا رواج دارد. ماهیگیری که زمانی فعالیت اصلی اقتصادی در این جزیره به‌شمار می‌رفت، امروزه رو به نابودی نهاده، اما پرورش ماهی، به‌ویژه ماهی آزاد، از بخشهای مهم اقتصاد جزیره شده است. از دیگر تولیدات اسکای می‌توان از ویسکی و انواع پارچه‌های پشمی نام برد. با این همه، گردشگری فعالیت عمدۀ اقتصادی این جزیره است. 
بسیاری از مردم این جزیره به زبان گِیلیِ اسکاتلندی سخن می‌گویند. 
اسکای از دوران پیش از تاریخ مسکونی بوده است. در سدۀ نخست پیش از میلاد، اِسکاتهای گِیلی‌زبان از ایرلند به این جزیره آمدند. پس از آن، اسکای تا سدۀ 13م، که جزایر هبریدیز بخشی از اسکاتلند شدند، زیر سلطۀ اسکاندیناویاییها بود. دژ دانوِگِن، اقامتگاه خاندان مک‌لود (طایفۀ اصلی جزیرۀ اسکای)، در سدۀ 9م ساخته، و بعدها پیاپی نوسازی شد، به‌گونه‌ای که سبکهای گوناگون معماری سده‌های 15 تا 19م را می‌توان در آن دید.
جمع‍‌ (2001م): 251‘9 تن.

مآخذ