اسپوندیلوز
اِسپوندیلوز \ [e]spondiloz\ ، بیمـاری استحـالـه‌بـرنده و غیرالتهابی مزمن ستون مهره‌ها که تحرک مفاصل بین‌مهره‌ای را به‌صورت غیرطبیعی کاهش می‌دهد و نتیجۀ آن پدید آمدن استخوان ناهنجار در اطراف مهره‌هاست.
این بیماری پیش از همه به‌سبب افزایش سن پدید می‌آید و در مردان بسیار شایع‌تر از زنان است. بروز علامتهای اسپوندیلوز تدریجی است، اما اگر این بیماری درمان نشود، به دردی ناتوان‌کننده همراه با گزگز و مورمور، محدودیت حرکت و فلج نسبی در جاهایی از بدن که تحت تأثیر آن است، می‌انجامد. ستون مهره‌های کمری و گردنی بسیار بیش از ستون مهره‌های سینه‌ای دچار این بیماری می‌شود، زیرا انحنای ستون مهره‌ها در سینه از اثر اسپوندیلوز بر نخاع جلوگیری می‌کند. اسپوندیلوزهای کمری و گردنی بیشتر هم‌زمان در یک فرد پدید می‌آیند.
اسپوندیلوز هم تغییرات استحاله‌برندۀ هیپِرتروفیک (رشد بیش از اندازۀ استخوان)، و هم اُستِئوآرتریتِ (آرتروزِ) واکنشی را در پی دارد و از کاهش خاصیت ارتجاعی دیسک بین مهره‌ها ناشی می‌شود. این روند سبب باریک شدن فضاهای بین‌مهره‌ای می‌شود و با فشار آوردن بر اعصابی که از نخاع خارج می‌شوند، به پیدایش علامتهای اسپوندیلوز می‌انجامد. وقتی رباطها استخوانی شوند یا وقتی خارهای استخوانیِ دچار استئوآرتریت به هم بپیوندند، سرانجام مفصلهای بین‌مهره‌ای جوش می‌خورند.
اسپوندیلوز کمری با جراحی و برداشتن فشار وارد بر اعصاب برای از میان بردن درد پا و بهبود فلج درمان می‌شود، گرچه ممکن است پس از جراحی، کمردرد عود کند. اسپوندیلوز خفیف و تحمل‌پذیر گردنی ممکن است با استراحت و کشش بهبود یابد، اما به هنگام آشکار شدن علامتهای شدیدتر گردنی نیز باید فشار را با جراحی کاهش داد.
مآخذ
EA, 2006; EB, 2008.
بخش علوم پزشکی