اسلون

اِسلون \ [e]slown\ ، جان فرِنچ (1871-1951م/ 1250-1330ش)، نقاش، گراورساز و گرافیست آمریکایی. او زندگی روزمرۀ مردم شهر نیویورک را در شماری از آثارش به تصویر درآورد و در ترویج رئالیسم (واقع‌گرایی) مدرن در ایالات متحدۀ آمریکا نقش مؤثری داشت. 
اسلون در ایالت پنسیلوانیا زاده شد. طراحی را در فرهنگستان هنرهای زیبای پنسیلوانیا آموخت و سپس به‌عنوان تصویرگر با روزنامه‌های فیلادلفیا اینکوایرر (1892-1895م) و فیلادلفیا پرس (1895-1903م) به همکاری پرداخت. او در 1897م به تشویق رابرت هِنری به نقاشی با رنگ و روغن روی آورد. 
اسلون در 1904م به نیویورک نقل مکان کرد و در 1908م به‌همراه هنری و شش هنرمند دیگر، که مجموعاً به «گروه هشت» معروف شدند، آثارش را در نگارخانۀ مَکبِث نیویورک به نمایش گذاشت. برخی از اعضای این گروه، از جمله اسلون، به‌سبب به تصویر کشیدن جنبه‌های ناخوشایند زندگی آمریکایی، نقاشان «مکتب سطل آشغال» نام گرفتند. 
اسلون از بانیان «نمایشگاه زرّادخانه» بود که در 1913م برپا شد و به ترویج هنر مدرن در آمریکا کمک کرد. او در تأسیس انجمن هنرمندان مستقل نیز نقش مؤثری بازی کرد و در 1918م ریاست آن انجمن را عهده‌دار بود. اسلون که در 1910م به حزب سوسیالیست پیوسته بود، از 1912 تا 1916م ویراستار هنری نشریۀ سوسیالیستی «توده‌ها» بود، اما هیچ‌گاه هنرش را در خدمت تبلیغات سوسیالیستی به کار نگرفت. او از 1914 تا 1938م در اتحادیۀ هنرجویان تدریس می‌کرد و در 1930 تا 1931م رئیس آن اتحادیه بود. 

معروف‌ترین آثار اسلون عبارت‌اند از «بارِ مک‌سورلی» (1912م)، «یکشنبه، زنان در حال خشک کردن موهاشان» (1912م) و «حیاطهای پشتی، روستای گرینیچ» (1914م). او همچنین کتابی با عنوان «معنی اصلی هنر» (1939م) نگاشت. 

مآخذ