استراوا

اُستراوا \ ost[e]rāvā\ ، شهر و مرکز منطقۀ مُرافسکوسلِسکی (منطقۀ مُراوی ـ سیلِزی) در شمال‌شرقی جمهوری چک. این شهر در 270 کیلومتری پراگ، پایتخت جمهوری چک، و در نزدیکی پیوستگاهِ رودهای اُستراویتسه و اُدِر قرار دارد. استراوا را برونو، اسقف اُلُمُئوتس، به‌منظور حفاظت از مسیر شمالی ورود به مُراوی، در حدود 1267م برپا کرد. قلعۀ این شهر در 1495م ویران شد. برخی از بناهای تاریخی شهر عبارت‌اند از کلیسای قدیس وِنتسِس‍لاس و برج تالار قدیمی شهرداری (1687م). این شهر چندین تئاتر، یک سالن زیبای اپرا، نگارخانه و همچنین، ارکستر فیلارمونیک دارد.
استراوا که «قلب آهن» جمهوری چک نامیده می‌شود، با حوضۀ غنی‌ زغال‌سنگی احاطه شده، که آن را به مرکز صنایع سنگین تبدیل کرده است؛ مرکزی که قدمتش به 1830م می‌رسد، یعنی زمانی که نخستین کوره در کارخانۀ فولاد ویتکُویتسه ساخته شد. برخی معادن زغال‌سنگ تا مرزهای شهر گسترده‌اند. 
حوزۀ شهری «استراوایِ بزرگ»، منطقه‌ای را به وسعت بیش از 700 کم‍2 دربر می‌گیرد. این منطقه پیوسته پذیرای سیل کارگران است وخانه‌های شخصی متعدد و شهرکهایی تازه، مانند پُروبا و هاویرژُف، ‌در آن ساخته ‌شده‌اند. برنامه‌ریزی‌شده‌ترین گسترش شهری در قسمت شرق رود اُستراویتسه، در سلِسکا اُستراوا (اُستراوایِ سیلِزی) صورت پذیرفته است. نواحی مسکونی غرب رود استراویتسه در مُرافسکا استراوا (استراوایِ مُراوی) قرار دارند.
استراوا یکی از صادرکنندگان قطعات کشتی و پُل، ماشین‌آلات و مصنوعات فلزی به سراسر جهان است. جمعیت این منطقه غالباً به کار معدن (در اُستراوا، کارْوینا و اُرلُوا) و فعالیت در صنایع فلزی (در ویتکُویتسه، کونچیتسه و ترژینِتس) اشتغال دارند. برخی از تولیدات آن عبارت‌اند از ماشین‌آلات استخراج معدن در اُپاوا، واگنهای راه‌آهن در استودِنکا، و انواع خودرو در کُپرژیونیتسه. استخراج زغال‌سنگ مواد اولیۀ صنایع شیمیایی (کودهای‌ نیترات و آمونیاک) و سوخت نیروگاهها را نیز فراهم می‌آورد. 
دانشگاه فنی استخراج معدن و متالورژی استراوا در 1716م بنیادگذارده شده است.
جمع‍ ‌(برآورد 2003م): ح 000‘ 317 تن. 

مآخذ